Een tropisch paradijsje

Lig ik hier op de bank. Lekker warm onder m´n wollen dekentje met een grote kop thee in m´n handen. Buiten stormt het. Dikke druppels tikken tegen de ramen en de wind, die loeit maar door. Brrr… Ik ben blij dat ik niet meer weg hoef vanavond en heb besloten me bezig te houden met mijn favoriete hobby: reizen. Ik heb namelijk nog geen flauw idee waar ik naar toe ga deze zomer. Het duurt nog wel even maar met voorpret kun je niet vroeg genoeg beginnen, toch? Ik weet wel dat het er lekker warm moet zijn. Een tropisch oord zou fijn zijn: met wuivende palmbomen, een bountystrand en een zee zo helder, dat ik m’n voeten kan zien wanneer ik in het water sta.  En waar je bij een leuk strandtentje, voor een prikkie een tropische cocktail kunt bestellen en lekker kunt relaxen op een trendy loungebed. Een plek als Gili Trawangan, het Indonesische eiland waar ik afgelopen zomer ben geweest. Eén van de mooiste plekjes op aarde.

Ik weet nog goed dat we na een wilde reis per speedboot (ik geloof met zo’n 1500PK!) aankwamen op een idyllische eiland. Wat ik daar aantrof: een strand zo wit als hagel (waar een klein krabbetje snel weg dook in het zand) en een kristalheldere zee. Op het fijne zandstrand stonden de eilandbewoners ons al op te wachten. Want zij wezen ons maar al te graag de weg naar het leukste, meest luxueuze of goedkoopste hotel (zij werkten voor deze hotels) of boden ons een lift aan. Omdat wij van te voren al iets geregeld hadden was een hotel niet nodig, maar een lift was wel handig. We hadden namelijk geen idee waar we ons verblijf konden vinden en aangezien we geen straatbordjes zagen besloten we een taxi te pakken. Maar omdat het eiland autovrij is, wordt hier gebruik gemaakt van een bijzondere vervoersmiddel: paard en wagen. We waren al onderweg toen we er achter kwamen dat onze taxichauffeur geen flauw benul had waar hij ons verblijf kon vinden. Na een rondje stond de meter op omgerekend € 5,- . en besloot hij om maar eens aan een collega te vragen waar het was. Dit bleek dus op precies 10 meter afstand te zijn van de taxistandplaats. Sloeg dus nergens op haha. In ieder geval waren we weer een ervaring rijker en hadden we onderweg al iets van het eiland kunnen bekijken.

We dropten onze spullen in ons verblijf, namen muziek en een handdoek mee, staken de weg over en stonden direct op het strand. Het fijne witte zand kriebelde tussen m’n tenen. Een fijn gevoel. Maar ik kon niet wachten om het heldere water in te springen, dus gooide ik m’n handdoek neer en rende de zee in. Het klinkt misschien zweverig maar het was een magisch moment. Zo erg dat ik de woeste zee met haar hoge golven, een uurtje er voor nog haatte, zo fijn en ontspannen vond ik het kalme water voor de kust. Ik kon de tropische kleine visjes onder me zien zwemmen en vanuit het water had ik een geweldig uitzicht op het exotische eiland met haar bountystrand en de kleine houten strandhutjes, waar ze iedere dag verse smoothies en heerlijke bananenpannenkoeken verkochten. Ik realiseerde me dat ik me bevond op een echt paradijsje…

Het zal dus nog lastig worden om deze prachtige plek te kunnen overtreffen, maar ik geloof er heilig in dat er nog veel meer van dit soort plekjes op aarde zijn. Als jij ze weet, dan hoor ik het graag van je!